Heb je God nodig om…?

https://robscholtemuseum.nl/

Heb je God nodig om eerlijk te zijn? In mijn leven is dit al verdeeldheid.

Geloof wat je wilt, lijd eronder.

Niets is waar.

Mindfuck is nergens niet.

Ik ben vaker als dichter aangemerkt maar ik hou erg van proza. Het nadeel van proza is echter dat het dingen wil uitleggen waar poëzie reeds werkelijkheid geniet. Genieten klinkt positief. waar ik al dan niet plezierig of pijnlijk beleven bedoel. Poëzie beleeft oorspronkelijk, proza gaat het dan verklaren.

Ik heb het mezelf hier duidelijk niet makkelijk gemaakt als prozaschrijver en toch kan ik de lezer geruststellen want mij krijg je niet stil, zelfs niet via mijn eigen beweringen. Die zijn als kleuren van een moment, belevingen, in liefde ontvangen, onhoudbaar in welke vorm dan ook, niets bepalend.

Ik ben geen kunstkenner. Ik hou waarvan ik hou. En ik hou van Rob Scholte. Wiens kunstwerken ik nog niet kende toen fysiek geweld hem tot de rolstoel bracht. Waarna hij een museum in Den Helder startte en werd beroofd andermaal, waar geen staat naar kraaide, Geen Staat. En dan lees ik vandaag dat de kunst uit het museum van Rob grote schade heeft opgelopen. De kunstenaar, die het volk alleen maar goeds brengt, wordt louter vernederd, ontmoet louter schuldeisers en er is geen volk dat er naar kraait. Dit is dan Nederland. Is het werkelijk ergens anders?

Ik ken Rob Scholte net zo min als Donald Trump of mijn vrouw. Ik hou van zekere acties en andere acties niet, zo leef ik zonder labels.

Ik ben gelukkig als ik Rob Scholte over luciferdoosjes hoor praten. Ik heb hem nooit ontmoet en ik heb hem ontmoet. Vanzelfsprekend ligt het voor de hand dat ik dit schrijf als teksten die ik schrijf meerdere malen op Rob´s website zijn geplaatst, maar ik werd er geplaatst omdat ik dit, zonder geplaatst te zijn, al zei. Gelijktijdigheid, causaliteit en werkelijkheid zijn niet zomaar hetzelfde in ieders hoofd. Rob Scholte die spreekt over luficerdoosjesetiketten, dat vind ik intens en gelukzalig.

Als ik echt van iemand hou dan krijg ik al snel het gevoel dat ik iemand tekort kan doen. Van iemand houden wil ik dan ook niet langer buiten me houden. Vormen mogen sterven; ik hou slechts oprechte intentie levend en zie wat komt.

De boeddhisten zeggen dat we aan gebondenheid lijden, maar ik vind het argument dat er niemand is die eraan lijden kan, van de non-dualisten en de anti non-dualisten, ook erg goed. Ondertussen lijd ik me te pletter.

Iemand waarderen is prachtig, maar er gaat iets mis als het een geloof wordt. Geloof niks en je bent vrij. Als je iemand gelooft ga je die ander snel vragen of ie je van het geloof wil verlossen. Dan zegt ie nee en ben jij gek.

Iemand willen geruststellen is het begin van slavernij. Government is je eigen harses in die zin. Zie je, zo wordt het onuitlegbaar en beland je als vanzelf in poëzie.

Uit niets kwam het ongehoorde woord, vervolgens vielen alle volksstammen ervoor, op welk altaar dan ook het hoofd van zelfverwijt beukend. Want dit is het enige dat niet herkend wordt, diegene die hier meent te zien.

.